Autyzm

CO TO JEST AUTYZM
Jest to całościowe, rozległe zaburzenie rozwoju, uznawane za jedno z najcięższych, które wpływa na przebieg różnych procesów psychologicznych, na zachowanie, przez co znacznie ogranicza samodzielne życie. Obejmuje przede wszystkim kontakty społeczne, zachowanie oraz mowę. Występuje u obu płci, jednak u chłopców trzy-, czterokrotnie częściej. Szacuje się, że autyzm pojawia się u 4-5przypadków na 10.000, a ostatnie wyniki badań donoszą, że liczba występowania tych zaburzeń zwiększa się. Nie jest więc zaburzeniem rzadkim! Autyzm ujawnia się najczęściej we wczesnym dzieciństwie, przed ukończeniem trzeciego roku życia albo zaraz po urodzeniu i powoduje, że dzieci są niezdolne do tworzenia prawidłowych stosunków społecznych, do naturalnego udziału w życiu rodzinnym, do spontanicznych emocjonalnych kontaktów, jak również do rozwoju prawidłowej komunikacji.

PRZYCZYNY
Na pytanie o przyczyny nadal nie ma jednoznacznej odpowiedzi. Mówi się o wielu przyczynach, miedzy innymi o czynnikach genetycznych, zaburzeniach rozwoju układu nerwowego oraz uszkodzeniach prenatalnych i problemach podczas porodu, m.in.: krwawienie w czasie ciąży, zatrucie ciążowe, przenoszenie ciąży, niska waga urodzeniowa dziecka, zaawansowany wiek matki, infekcje oraz choroby zakaźne podczas ciąży, niezgodność czynnika Rh matki i dziecka, leki zażywane podczas ciąży oraz konieczność sztucznego wywołania porodu, wydłużony czas porodu, a także niedotlenienie lub przetlenienie dziecka.
Zebrano również wiele danych dotyczących związków autyzmu z anomaliami w budowie i funkcjonowaniu mózgu, które mogły powstań w okresie płodowym, niemowlęcym lub wczesnym dzieciństwie.

CHARAKTERYSTYKA I OBJAWY
Stopień zaburzeń autystycznych może być różny, od łagodnego po bardzo poważny. Najczęstsze objawy to:
– zaburzenia lub całkowity brak mowy;
– zaburzenia niewerbalnych zachowań, takich jak: ograniczony kontakt wzrokowy, charakterystyczna ekspresja twarzy (uśmiech) oraz postawa ciała;
– agresja, autoagresja, krzyk, płacz, które stanowią czasem rolą komunikatu;
– występowanie w mowie stereotypii, powtórzeń, echolalii;
– słaba więź emocjonalna z bliskimi oraz opiekunami;
– małe zainteresowanie kontaktem fizycznym z inną osobą;
– brak właściwych reakcji na głos bliskich osób oraz na swoje imię;
– brak potrzeby dzielenia radości, smutku, zainteresowań lub osiągnięć;
– zachowanie niedostosowane do zachowań innych osób w jego otoczeniu;
– brak inicjatywy w nawiązywaniu kontaktów z rówieśnikami;
– brak umiejętności zabawy tematycznej, opartej na wyobraźni (zaburzenia zdolności naśladowania);
– zabawa stereotypowa, powtarzająca się, wprawianie przedmiotów w ruch wirowy, koncentrowanie się na szczegółach przedmiotów i zabawek, manipulowanie trzymanymi w ręku przedmiotami;
– przywiązanie do pewnych czynności, które muszą być wykonywane tak samo i w tej samej kolejności;
– brak reakcji na dźwięki lub nadwrażliwość dźwiękowa;
– nadwrażliwość lub brak wrażliwości na smaki, zapachy, ból, zimno lub gorąco;
– stereotypowe ruchy ciała;
– kompulsje.

DIAGNOZA
Bardzo ważne jest wczesne postawienie diagnozy, wtedy terapia przynosi najlepsze skutki. Diagnozę, że dziecko ma autyzm stawia się wówczas, gdy występuje zespół złożony z trzech głównych typów zachowań:
– nieprawidłowe więzi społeczne i rozwój społeczny;
– zaburzenia w komunikowaniu się;
– stereotypowe, powtarzające się, ograniczone czynności i zainteresowania.